Goddelijk Chinees eten. Gewoon in Rotterdam
In een vorig leven studeerde ik Chinees. Vijf jaar lang stampte ik karakters en stotterde ik vreemde tonen. Jammer dat er niemand zat te wachten op een afgestudeerde sinoloog met journalistieke papieren. En dat ik niet zat te wachten op een baan als vertaler of juf. Einde China-carrière, begin schrijversleven.
Toch heb ik nooit spijt gehad van mijn studiekeuze. Vooral omdat ik tijdens die studie een dikke beurs kreeg om Mandarijn te gaan oefenen in Beijing .
Het was een topjaar. In meerdere opzichten.
Het was ook het jaar waarin ik 8 kilo aankwam. En zelfs mijn dunste studievriendin een buikje kreeg. Chinees eten, écht Chinees eten, is namelijk goddelijk. Continue reading